Revenge *6-Lovebirds

Bölüm 3-Changing Roles
"Hayatımı mahvettin Lerman."
"Üzgünüm," Dudaklarını diliyle ıslattı ve devam etti. "Seni özleyeceğim Mathers."
"Lütfen beni özleme Lerman, artık unut beni," Patlayacağımı hissettiğimde ondan bir adım uzaklaştım. "Çünkü ben seni beklemekten sıkıldım. Her gittiğinde delilerce ağlamaktan, seni delilerce özlemekten, kendimi aptal hissetmekten bıktım. Her geldiğinde sevinçten deliye dönmeyi beklemekten bıktım!"
Akan gözyaşlarımı sinirle ve hızla elimin tersiyle silerken bağırmaya devam ediyordum.
"Artık beklemeyeceğim!"
Yanağımı kavrayan elini sinirle ittim.
"Uzak dur benden!"
"Mat-"
"Kes şunu! Bana soyadımla seslenmeyi kes! Bana soyadımla seslenen tek erkek var," Gözlerimi gözlerine diktim. "Aşık olduğum Lerman, her hareketiyle beni mutlu eden Lerman, ağlamama dayanamayan Lerman."

*********

"Ya her şey istediğimiz gibi gitmezse?"
Barbara az önce marketten aldığımız yiyecek ve içecek dolu poşetleri boşaltırken bir yandan da karamsarlık ilkesini savunuyordu.
"Bu elbette olacak, planı dört dörtlük yapsak da bir şeyler birbirine uymayacak. Ama biz pes etmeyeceğiz."
Elinden aldığım abur cuburları herhangi bir dolaba tıkadım.
"Umarım ciddi sorunlar çıkmaz."
"Umarım." diye onayladım.
"Biletler tamam!"
Paris elindeki telefonu kapatır kapatmaz bize iyi haberi vermişti. Kızlar sevinmeye devam ederken ben ardından gelecek olan kötü haberi bekliyordum. Paris'in mimikleri bana kötü haberin olduğunu anlatıyordu çünkü.
"Ama kulis biletlerinde sorun çıktı, John o kadarını yapamayacağını söyledi."
"John?"
Halley merakla Paris'e baktı.
"Bize bu içi dolu evi tutan adam. Benim Londra'daki elim, ayağım."
Halley başını salladı ve kattle'deki sıcak suyu içi kahve tozlarıyla dolu olan bardağa boşalttı.
"E peki kulise nasıl gireceğiz?"
Dorrit'e döndüm.
"Gizlice."
"Eğlenceli olacak."
Birbirimize baktık ve kahkaha atmaya başladık.

*********

Büyük gün. Konser günü. İlk aşama. Aralarından birini seçersiniz, çünkü hepsi bugüne uygun başlıklar, keyfinize göre takılın. Yatağımdan doğruldum ve elimle saçlarımı sol omzumda topladım. Komodinin üzerindeki telefonumu alıp saate baktım. Tam 11'di. Nancy dün gece küçük kızdan aldığımız kağıda bir kez daha bakmış ve konser saatinin akşam 8'de olduğundan emin olmuştu. Yataktan çıkıp telefonu yatağa fırlattım ve duşa girdim. Duştan çıktığımda burnuma yine krep kokuları geliyordu. Bu Barbara uyandı, demekti. Hızla üstüme kot şortumu ve kareli gömleği geçirdim ve saçlarımı ellerim yardımıyla düzeltip odadan çıktım, kurutmakla uğraşmadan.
"Günaydın!"
Mutfağa girdiğimde Dorrit tüm pozitifliğini etrafa yayıyordu. Paris ve Halley'e baktığımda ise heyecandan önlerinde yemekleri bile yiyemiyorlardı. Nancy gayet sakin bir şekilde kahvesini yudumluyordu, bu klasik Nancy hareketiydi. Barbara ise masada eksik olup olmadığına bakıyordu.
"Günaydın!" diye karşılık verdim Dorrit'e.
"Büyük gün, hazır mısınız?"
Halley ve Paris birinin konuyu açmasını bekliyormuş gibi bir anda konuşmaya başladılar.
"Elbette heyecanlıyım, onu göreceğim, acaba ne kadar değişti, beni tanıyacak mı, tanıdığında tepkisi ne olacak" gibi cümleler birbirini takip ederken Dorrit bundan sıkılmış gibi yüzünü buruşturdu.
"Sakin olun kızlar."
Nancy kahkaha atıp kızları izliyordu.
"Artık kesin, konuşmamız gerek."
Barbara tüm ciddiyetiyle ikisine bakarken Halley ve Paris susmuştu.
"Tam olarak ne yapacağımızı bilmiyoruz Candice."
Halley dudağını ısırarak bana bakıyor ve Paris'i onaylıyordu. Bunun üzerine diğerleri de bana dönmüştü.
"Elbette ne yapacağınızı biliyorsunuz kızlar. Şimdi kahvaltımızı yapsak, sonra konuşsak?"
Hepsi kafasını sallayıp yemeklerini yemeye devam ettiler.

*********

"Konser saati 20:00."
Nancy bir kere daha konser saatine bakmıştı.
"Peki şu an saat kaç?"
Dorrit, Barbara'nın sorusu üzerine telefonuna baktı.
"11.58, 12 diyelim."
"6'da evden çıkmamız gerekiyor."
Paris'i onayladım.
"Kesinlikle, 6'ya kadar hazırlanmalısınız."
"Giyeceklerimiz hazır, duş da aldık. Sadece makyaj ve saç kalıyor."
Halley'e baktım.
"Makyajlarınızı ben yaparım. Saç işinde de birbirinize yardım edersiniz, böylece daha çabuk biter."
"Pekala. Taksiyle gideceğiz dimi Nancy?"
Paris'in sorusu üzerine Nancy başını salladı.
Kızlara baktım, oldukça heyecanlılardı. Hepsi çocukluk aşkıyla yeniden karşılaşacakları için oldukça heyecanlılardı.
"Sakin olun kızlar," derken hepsinin gözlerinin içine sırayla bakmış ve devam etmiştim. "İlk aşamayı başarıyla atlatacağız. Konsere gidecek ve istediğiniz kadar eğleneceksiniz. Daha sonrada bir şekilde kulise gireceksiniz."
Dorrit araya girdi.
"Ne şekilde?"
"Bunu orada düşünürüz."
Barbara Dorrit'e cevabını vermiş ve devam etmemi isteyen bir bakış atmıştı.
"Kulise girdiğinizde hayranlarıymış gibi davranacaksınız. Eğer sizi tanırlarsa -ki kesinlikle tanıyacaklardır birine benzettiklerini iddia edeceksiniz."
"Bunda bir gariplik olduğunu hissedeceklerdir."
Barbara sinirle araya girdi.
"Bunların hepsini daha önce konuştuk zaten. Onları ikna edeceğiz! Bizi tanımayacaklar, yeniden hayatlarına gireceğiz. Ama bu sefer rollerimiz değişecek; onlar bizim değil, biz onların hayatlarını mahvedeceğiz."
Barbara'yı onaylarken gülümsedim. Azmine, hırsına aşıktım.

-YAZIM HATAM VARSA ÜZGÜNÜM, İYİ OKUMALAR!

ÖNEMLİ NOT FALAN HER NEYSE İŞTE: BUNDAN SONRA BENSU'NUN İSMİ HAZEL, BARBARA DEĞİL.



Bölüm 4-The Second Option
"Aptal, aptal, aptal."
Gidişinin ardından dakikalardır kendime hareket ediyor, olduğum yerde duruyordum. Hak etmiyordu, benim sevgimi hak etmiyordu. Ben de hak etmiyordum, bunları yaşamayı hak etmiyordum. Bana sürekli acı veriyordu, döndüğünde ise bu acı huzura dönüşüyordu. Tuhaf ama güzel.

*********

"Geliyorum Hazel!"
Elimdeki göz kalemini makyaj masasına fırlatıp Halley'in yanından ayrıldım ve diğer odaya geçtim. Sanırım bir buçuk saattir odadan odaya koşuyordum.
"Saçım!"
Yüzünü buruşturan Hazel'e baktım. Hemen elindeki maşayı aldım ve saçını dalgalandırmaya devam ettim.
"Candice, makyajım yarım kaldı!"
Yan odadan bağıran Halley'in sesi tüm evde yankılandı.
"Tamamla o zaman, seni dahi!"
Hazel kıkırdadı ve oturduğu yere biraz daha yayıldı.
"Heyecan var mı?"
Hazel dudağını ısırdı.
"Hem de fazlasıyla."
"Neden böyle davranıyorsun?"
Sorarcasına kaşlarını kaldırınca devam ettim.
"Umursamıyormuş gibi."
"Bilmiyorum."
Gözlerini yere dikti ve dudağını kemirmeye başladı.
"Sakin ol, Haz."
Dudağını kemirdiğini işaret ettiğimde kıkırdadı.
"Ben hazırım!"
Dorrit heyecanla odaya girdi. Üstündeki beyaz elbiseyle melekleri andırıyordu. Saçlarını dalgalandırdığında güzelliği daha çok meydana çıkıyordu. Her zaman koyu makyaj yerine sade makyajı tercih ederdi, bu yüz hatlarının ortaya çıkmasını sağlardı.
"Ayakkabıların çok şirin!"
Hazel, Dorrit'in ayağındaki toz pembe topuklulara adeta tapıyormuş gibi bakıyordu. Ben kıkırdarken Dorrit kahkaha atıyordu.
"Candice, göz kalemi süremiyorum! Gözüm acıyor!"
"Biri şuna yardım etsin Tanrı aşkına."
Dorrit cümlemin ardından "Ben ederim!" dermişcesine elini kaldırdı ve odadan çıktı.
"Bitti."
"Ne çabuk!"
"Zaten yarısını yapmıştın Hazel."
Gözlerini devirdi ve bir kez daha kırmızı rujunu dudaklarında gezdirdi.
"Kalk bakalım."
Heyecanla Hazel'in kalkmasını bekledim. Dorrit'in aksine Hazel her zaman koyu makyaj yapardı. Koyu makyajın onu daha seksi yaptığını savunurdu, ki bu doğruydu.
"Harika görünüyorsun Hazel!"
"Teşekkür ederim!"
Az önce boynuma doladığı kollarını benden uzaklaştırırken dizüstü siyah elbisesini aşağı çekiyordu.
"Ayakkabıların çok şirin!"
Onu taklit edip kan kırmızısı ayakkabılarına baktım. Kahkaha attı ve dirseğime vurdu.
"Dalga geçmeyi kes, zaten çok heyecanlıyım."
"Çok da seksi."
Dorrit Halley'le beraber odaya girerken sohbete de girmişlerdi.
"Harika görünüyorsun Halley!"
Hazel çığlık atarak Halley'e sarıldı. Halley, Hazel'den ayrıldıktan sonra kırmızı elbisesini düzeltti ve dalgalı saçlarını omzunun arkasına attı.
"Kızlar, gerçekten mükemmel görünüyorsunuz."
Hepsi gözlerini bana çevirdi. Gülümsedim ve daha sonra üstüme baktım; siyah eşofman ve Nirvana tişörtü. Bunun üzerine hepsi kahkaha attı.
"Hadi kızlar, saat 6'ya çeyrek var!"
"Nancy'i kızdırmayın, hadi."
Hepsini odadan kovalarken onları takip ediyordum. Salona vardığımızda Nancy, toz pembe elbisenin içinde harika duruyordu. Hepimizin gözleri Nancy'deyken Paris araya girdi.
"Ben de güzelim, teşekkür ederim!"
Somurtup koltuğa oturduktan hemen sonra ayağa kalktı ve buz mavisi elbisesini düzeltti. Bunun üzerine hepimiz kahkaha attık.
"Sen bizim Olaylar Kraliçemiz'sin, Paris."
Yanağıma pembe rujunu bulaştırmasına aldırmadan gülümsedim.
"Beni her şeyden haberdar edin, umarım telefonlarınızın şarjı vardır."
Uyarıcı ses tonum sayesinde hepsi el çantalarından telefonlarını kontrol ettiler ve başlarını salladılar.
"O zaman iyi şanslar bayanlar!"

*********

*Hazel
Gürültüye ellerimi kulaklarıma götürerek cevap verirken ayağımdaki topuklular yürümemi zorlaştırıyordu.
"Lanet olsun!"
Halley bana döndü.
"Sorun ne?"
Gözlerimle önümüzdeki kalabalığı gösterdim. Sıkıntıyla yanaklarını şişirdi ve kalabalığı yarmaya devam etti ya da yarmaya çalışmaya.
"Bu taraftan kızlar."
Dorrit'in gösterdiği yöne doğru giderken bir kızla çarpışmıştım.
"Önüne baksana!"
"Bana bak seni küçük s-rtük, canım burnumda ve senin gibi ergenlerle uğraşacak enerjim yok."
"Hazel, sakin ol."
Nancy kolumdan çekerken, Paris bir ton dolusu nasihat veriyordu.
"Kız arkandan bakakaldı."
Halley'in kahkahasına katılırken, diğerleri de arkalarını dönüp kızı arıyorlardı.
"Heyecanlı olduğun için mi sinirlisin yoksa her zamanki halin mi?"
"Elbette ikinci seçenek, heyecanlı falan olduğum yok. Heyecanlanacak bir durum da yok."
İçimdeki ses "Sen öyle san koyu makyaj!" cümlesini haykırırken kaşlarımı çattım.
"Nihayet!"
Geniş ve sayılı kişilerin olduğu alana geldiğimizde hepimiz derin bir nefes verdik.
"Biletler ilk sıralardan kızlar, yani oraya ulaşmamız zor olacak."
Paris'in cümlesi gözümüzü korkuturken taksici aklıma gelmişti.
"Aptal taksicinin aptal sarı hurdası! Bozulacak günü buldu!"
Kızlar kahkaha atarken dün kafe çıkışında gördüğümüz kız yanımıza geldi.
"Merhaba!"
"Merhaba ufaklık!"
Dorrit, küçük kızın yanağını öptü.
"Gelmenize çok sevindim," İri mavi gözleriyle hepimizi süzdükten sonra devam etti. "Ama eksiksiniz."
Anlamsızca birbirimize baktık. Durumu anlayınca araya girdim.
"Diğer arkadaşımız kendini pek iyi hissetmiyor, o yüzden gelemedi."
"Geçmiş olsun dileklerimi iletirsiniz, hoşça kalın!"
Minik elini sallayıp kalabalığa karışırken hepimiz onu izledik.
"İngiliz aksanına aşık olduğum tek kız olacak sanırım."
Dorrit hala kızın arkasından bakarken, Halley de onu onayladı.
"Şimdi bırakın küçük kızı da öne geçelim."
Bunu söylemem üzerine hepsi bana döndü.
"Ne? Daha önemli işlerimiz var!"

-ANCA BU KADAR, ARTIK Bİ DAHA Kİ BÖLÜM KESİN BAŞLIYOR HER ŞEY. YAZIM HATAM VARSA ÜZGÜNÜM, İYİ OKUMALAR!